Spes Bona

Spreek u woord vanaf Sionsberg

met digte wolk, die welk getui

van uwe aangesig.

Wie U aanskou: sekerlik sterf;

en tog draai u aangesig,

deur bloed bevlek, na my,

op kruin en kruis by Golgotasberg.

Te helder is u heerlikheid,

en geregtig alle daad

gerig is deur u hand:

geen hoop het ons: verdoemenis.

Maat U’t geboet – gebreek’s die band,

en U dra alle smaad

en verskans U heerlikheid.

Die dag sal kom, dit is beslis,

die koningryk in krag sal kom.

Met bliksems en die donderslae

delg u toorn op daardie dag als

behoudens sulks soos welbehae

koester, met u heerlikheid wat kom

’n erfdeel vir altyd – dit is gewis.

Winskoop

’n Lewe vir Tweerand!

Twee vir vyf!

Wins, wins, winskoop – dames en here!

Veel duurder is appels en pere;

onbekostogbaar: rosyntjies vir die kleintjies!

Stomme esels: hulle swoeg

twee-twee, drie-drie, vier-vier

die bult uit, om Rabiestraat te neem,

terwyl die stank van die Hennopsrivier

aan hulle kleef,

en meng met die stank van sakke vullis op waentjies

agter hulle aangesleep.

(Die son daal: die daag is gedood;

die dag verspeel,

en ’n man in ’n gemakstoel glimlag breed

sodat sy mond teen hulle

wat die stof van die aarde eet, gaan.

Stukke papier word soos krummels gewerp

en hande vol bloed en sweet

tel dit op,

en koop daarmee brood

wat niks voed.)

Surrexit

Ek het ’n waboombos sien brand,

teen berghang steil waar klip en sand

strak geplant is, deur hogere Hand,

en daal diepe dalle aan skadukant.

Vergaan opeens die blare blou

en verswart die stam van grysheid grou

en skroei die wortels wat aan die rots bly klou.

Ja, vuur bespot die awendskou.

Nou ’n geraamte, swart verbrand

op daardie bergserand van rots en sand.

Tog ook gebring deur hogere Hand.

Steeds, vir wat was: powere pand.

’n Jaar en tiental het vergaan

en by die waboom kom ek staan:

in heil wat die Prins betaam

is die waboom, met blare blou, wat staan.

Dood en Blomme

Dit is vreemd hoe die reuk van dood en blomme dikwels meng;

hoe ons vergane verganklikheid met verganklikheid versier.

Want wat is ’n blom: snel te verwelk,

en delg nie die tydloop die herinnering van elk?

Só is die lewe, geweeg elke uur.

u Woord sal bly staan in dae seer verleng.

Verandering

’n Deur van tralies,

by KWV,

laat my dink aan wêreldswee:

Voorheen is drank hier gemaak;

’n restaurant is tans die saak.

Tog steeds vergrendel daardie traliedeur

hier, by die KWV.